Reactie Heart Cry op ND-artikel juni 2023

Reactie op het ND-artikel (juni 2023)

Beste lezer,

Als directie en bestuur van Heart Cry willen we een reactie geven op het ND-artikel. Het bewuste artikel kwam voor ons niet uit de lucht vallen. We wisten dat het Nederlands Dagblad al geruime tijd bezig was om allerlei Heart Cry-betrokkenen te interviewen over een tweetal thema’s, te weten: onze visie op seksualiteit en onze visie op de huidige psychologie.

Het doet ons goed dat er in het artikel genoemd wordt dat veel mensen een zegen hebben ontvangen binnen de bedieningen van Heart Cry. Dat weten wij, en dat zullen wij ook voor ogen blijven houden. Dat is te danken aan Gods genade! Het doet ons tegelijk ook wel verdriet dat er enkelingen zijn, die daar heel anders op terugkijken.

Graag willen wij een aantal zaken benoemen als onze reactie op het artikel:

1. De begintijd van Stichting Heart Cry was een bijzondere tijd. God werkte krachtig, maar tegelijkertijd moesten ook theologische thema’s nog verder rijpen. We zijn door de jaren heen gebalanceerder en evenwichtiger geworden tussen Gods norm en de dagelijkse praktijk, die weerbarstig is. Nu terugkijkend beseffen we dat we erg radicaal waren, met soms onvoldoende besef van de gebroken wereld waarin wij leven. Dus hoe pas je die hoge norm van God nu toe in de praktijk van het leven. Wanneer mensen hierdoor, onbedoeld, moedeloos en teleurgesteld zijn geworden betreuren we dat zeer.

2. In het artikel worden vooral twee thema’s voor het voetlicht gebracht: De purity-culture binnen Heart Cry en de visie op psychologie. Graag willen wij daar het volgende over zeggen:

a. Wat betreft seksualiteit: We geloven dat seksualiteit een door God gegeven gave is. Het is mooi en kostbaar als het binnen de bedding van het huwelijk (van man en vrouw) genoten wordt. We noemen alle seksualiteit die buiten de veilige bedding van het huwelijk valt zonde, waaronder pornografie. We geloven dat seksuele zonden niet de enige zonden zijn; de Bijbel leert ons dat er ook vele andere zonden zijn. Het is dus niet ons stokpaardje, veel andere thema’s krijgen eenzelfde aandacht. Bijvoorbeeld: van onze ruim 125 uitgegeven boeken gaan er slechts drie titels over dit specifieke thema. We geloven dat we als christenen geroepen zijn om God te verheerlijken, dat doen we onder andere door eerlijk over zonde te spreken en mensen op te roepen in het licht met de Heere Jezus te wandelen.

b. Wat betreft psychologie: We geloven dat psychologie dienstbaar kan zijn tot herstel van de gebroken mens. Wanneer nodig verwijzen we daarom ook door en/of werken we daarmee samen. Goede diagnoses en behandeling (al dan niet via medicijnen) kunnen het leven dragelijker maken en verlichten. Onze moeite met de psychologie bestaat hierin als een mens- of wereldbeeld voorgestaan wordt dat indruist tegen het Woord van God, de mens in het centrum plaatst en God buiten spel zet. Uiteindelijk geloven we dat alle zielzorg, inclusief psychologische hulp, de mens tot Christus moeten brengen en hem, door het lijden en gebrokenheid heen, meer en meer aan God moet verbinden.

3. In het artikel lijkt het alsof er op de Bijbelscholen verplicht gebiecht (belijden van zonden) moet worden. Dat is geenszins het geval en voor ons absoluut niet herkenbaar. In de bemoedigingsgroepen leren studenten elkaars harten te delen en in de praktijk blijkt het heilzaam te zijn om ook je mislukkingen en teleurstellingen te delen. Studenten ervaren dat als bevrijdend. We geloven dat dit alleen kan in een veilige omgeving waar een cultuur van genade gepredikt wordt. Van harte geloven we dat onze Bijbelscholen die atmosfeer uitstralen.

4. We doceren op de Bijbelschool over tal van pastorale thema’s. Er is naar onze mening geen overaccentuering op seksuele reinheid. Als het thema seksualiteit wordt besproken, dan komen daarbij allerlei aspecten aan de orde, zowel de schoonheid en de risico’s. We forceren geenszins studenten om hierover te spreken; we laten dat echt over aan de gewetensvrijheid van onze studenten. Ook naar mentoren is er geen plicht om te biechten (zonden te belijden). Studenten bepalen zelf wat ze met hun mentor delen. Als studenten open willen praten met hun mentor over specifieke zaken, dan is dat om hen te helpen te groeien in hun relatie met de Heere Jezus Christus. Overigens hanteren we het beleid – zowel op de bijbelscholen en conferenties – dat mannen mannen begeleiden, en vrouwen vrouwen.

Positieve ervaringen krijgen weinig plek
Wij werden door diverse Heart Cry betrokkenen benaderd, die op hun beurt benaderd waren door de journalisten van het ND, met de vraag of zij mee wilden werken met het ND-interview. Wij hebben iedereen aangemoedigd om met de journalisten te spreken. In totaal hebben de journalisten volgens eigen zeggen met veertig personen gesproken. Zij waren dankbaar en positief voor het werk en onderwijs van Heart Cry. We vinden het jammer dat deze positieve interviews niet verwerkt zijn in het ND-artikel. Ons inziens is er door het ontbreken van deze positieve interviews er een onevenwichtig beeld van het werk en onderwijs onze Stichting weergegeven.

Concluderend: het spanningsveld
De stijl en inhoud van het artikel legt in onze ogen vooral de spanning bloot tussen de standaard van Gods woord en het postmoderne gedachtengoed dat daar vaak niet meer (of beperkt) mee uit de voeten kan. We zijn ons bewust van dat spanningsveld. Onze roep, onze hartenkreet werkt als een zegen, maar wekt ook weerstand op. Tegelijkertijd is de winst van het ND-artikel is dat wij nog meer beseffen hoe belangrijk het is om ten alle tijd transparant te zijn en theologisch zorgvuldig te spreken. Het scherpt ons om de benoemde zaken wederom te doordenken en waar mogelijk, nog zorgvuldiger hier in de praktijk mee om te gaan.

Mochten jullie vragen hebben over het ND-artikel, dan horen we dat graag. Dat kan via het mailadres: info@heartcry.nl

Hartelijke groet,
Namens het Heart Cry Bestuur, Job van Beek, voorzitter
Arjan Baan, directeur