menu
De dag waarop hij zijn spullen inpakte, vertelde hij zijn vader, die hem hielp verhuizen, dat hij zich wel wat zorgen maakte over de vraag of zijn budget voldoende zou zijn 'om rond te komen. Als een kind zo'n zorg deelt, is het doorgaans de bedoeling dat de ouder het probleem niet alleen begripvol aanhoort, maar vooral begripvol oplost. Zo hoopte ook deze student op een bijdrage uit vaders portemonnee. Maar vader hapte niet. Hij ging rustig door met inpakken. Een van de zaken die hij zijn zoon aanreikte was diens Bijbel. Hij zei daarbij: 'Je moet vertrouwen hebben en elke dag je Bijbel blijven lezen.' 'Natuurlijk,' verzekerde de student in spe hem.
De jongen verhuisde en het studentenleven was goed, zij het dat het een tikkeltje overschaduwd werd door een toenemend budgetprobleem. Af en toe belde hij naar huis en als hij de kans schoon zag, vertelde hij over zijn kleine eurocrisis, in de hoop dat... Maar hij ving bot. Telkens weer. Tegelijk was zijn vader opmerkelijk vasthoudend ten aanzien van zijn eerder gestelde vraag: 'lees je trouw in je Bijbel?' De jonge student bleef braaf het gewenste antwoord geven. Het studentenleven bleef boeien en de eurocrisis groeien.
Op een dag liftte de student naar huis en klaagde zijn nood bij zijn vader: 'Pa, ik kan echt niet rondkomen.' Zijn vader antwoordde: 'Maar lees je wel genoeg in je Bijbel?' 'Natuurlijk doe ik dat,' antwoordde de student geërgerd. 'Daar geloof ik niks van,' zei zijn vader. 'Als jij genoeg in je Bijbel las, had je geen financiële problemen.' De student die van zijn vader hield, liet het erbij: hij vreesde dat de man het contact met de werkelijkheid voorgoed was kwijtgeraakt. Maar het vreemde antwoord liet hem niet los.
Na het weekend, terug op zijn kamer, pakte hij de Bijbel van zijn nachtkastje en liet zijn duim over de bladzijden gaan. Als vanzelf viel het boek open op de grens tussen Exodus en Leviticus, waar de pagina's werden gescheiden door een biljet van 50 euro. Tussen Ezra en Nehemia dook 100 euro op. Doorbladerend tot Openbaring bleek de, sinds hij op kamers was gegaan niet aangeraakte, Bijbel een voor een student niet onaanzienlijk kapitaal te bevatten.
Ik moest aan dit verhaal denken toen me onlangs ter ore kwam dat studenten van een christelijke studentenvereniging desgevraagd aangaven dat ze de afgelopen drie maanden geen letter in hun Bijbel hadden gelezen. Ik vrees dat dit verschijnsel zich niet beperkt tot studenten. Als ik daarover doordenk, wordt het me bang te moede. Blijkbaar heeft een groeiend deel van ons niet meer in de gaten welke schat we met een eigen Bijbel in handen hebben. Bijbels plegen niet vol te zitten met verborgen biljetten. Bijbels zijn wel stuk voor stuk een schatkamer.
Wat ga ik zeggen als ik later bij mijn Vader kom en Hij vraagt me: 'Waarom ben je zo arm van geest? Hoe kan het toch dat je niet kon rondkomen? Heb je je Bijbel wel gelezen?