Kerkzijn in Malawi anders dan NL
HARDINXVELD-GIESSENDAM – "Ik bid dat de Heere jullie gezichtsveld zal verbreden. Als je iets verder gekeken hebt merk je dat God zijn kerk overal heeft, al mankeert er vaak veel aan." Dat zei ds. L. Schaafsma gisteravond in Hardinxveld–Giessendam. De zendingspredikant, die met verlof uit het Afrikaanse Malawi is, voerde het woord op een jongerenavond van de Stichting Reformatorisch Appel (SRA).
Ds. Schaafsma sprak naar aanleiding van Handelingen 2: 42: "En zij waren volhardende in de leer der apostelen…" Hij maakte duidelijk dat er grote verschillen bestaan tussen de reeds lang gevestigde kerk in Nederland en de betrekkelijk jonge kerk in Malawi. De zendeling preekt in een presbyteriaanse kerk, die ongeveer 120 jaar geleden gesticht is door een Schotse kerk met als belijdenis de Westminster Confessie. In tegenstelling tot veel Nederlandse kerken groeit de kerk in Malawi. Heel vaak komen er mensen naar voren om aan de gemeente voorgesteld te worden.
Een van de verschillen is de kennis van de leer. Vaak doen jongeren daar al op de leeftijd van veertien jaar belijdenis. "In Malawi weten de mensen weinig van de leer. Er wordt weinig
nadruk op gelegd en er zijn niet veel predikanten. In Nederland zijn we bevoorrecht met veel kennis van de leer, maar wat doen we ermee?"
Een inwoner van Malawi spreekt en bidt makkelijk in het openbaar, zegt ds. Schaafsma. "Tijdens de belijdeniscatechisatie doet vaak een catechisant een gebed. Als een vrouw eten heeft klaargemaakt voor haar gasten, valt ze op de knieën om te bidden. Nederlanders zijn vaak te beschroomd. Kunnen wij niet wat meer over de Heere Jezus spreken?"
De kerkdienst verloopt voor een gedeelte ook anders dan in Nederland. Niet alleen worden er gezangen gezongen maar ook begroeten gemeente en predikant elkaar aan het begin van de dienst. De gemeenteleden zeggen de geloofsbelijdenis en het Onze Vader hardop tijdens de dienst. Het Heilig Avondmaal wordt aan het einde van een dienst gehouden. Sommige kerkgangers die er niet aan deelnemen gaan dan de kerk uit. Mogelijk zijn dat mensen die onder de tucht staan. Er zijn twee tuchtzittingen per jaar, waar over openbare zonden van gemeenteleden, zoals diefstal en overspel, gesproken wordt.
Opvallend anders in Malawi is de "fellowship", een soort "midweekprayer", die lijkt op een kerkdienst maar toch anders is. Elke woensdagavond komen de bewoners van een aantal straten (een wijk) samen voor een bijeenkomst in een huis. "Tijdens deze bijeenkomsten gaat het Woord open, bidden we samen en wordt er door een koortje gezongen. De noden van elkaar worden opgedragen. Zo nodig gaat de hele groep mee naar een zieke of naar een ziekenhuis. Aan het einde is er dikwijls een maaltijd, als de bewoners dat tenminste betalen kunnen." Ds. Schaafsma vindt het jammer dat het gemeenschapsgevoel in Nederland minder functioneert. "We zouden in deze tijd elkaar juist moeten zoeken," meent hij.
Tijdens het beantwoorden van vragen komt hij op dit onderwerp terug en zegt: " Fellowship kan de preek niet vervangen. In Nederland ligt de nadruk op de preek. Ik denk wel dat de gemeenschap er een beetje over het hoofd is gezien. Dat is jammer, want het is bijbels. Breng het zelf in de praktijd. Misschien kun je met twee gezinnen beginnen. Als er te veel gezinnen komen ga je splitsen."
Of christenen in Malawi niet te veel marchanderen? Ds. Schaafsma: "Dat christenen in Malawi sommige dingen anders doen is niet marchanderen. Ze hebben een andere cultuur. We moeten elkaar niet veroordelen om bijzaken, het gaat om de kern. De hoofdzaak is dat Christus wordt gepreekt. Als dat gebeurt word je het over bijzaken wel eens. Als bijzaken issues worden, zit er iets niet goed."
