'Simplisme Amerikaans christendom stuitend'
Een filmpje op internet veranderde het leven van evangelist Paul Washer. Met zijn kritiek op het 'simplisme' van het Amerikaanse christendom en zijn pleidooi voor radicale levensheiliging roept hij veel reacties op: kritiek én herkenning. AMBT DELDEN - Paul Washer past niet in een hokje. Hij is weliswaar een 'succesvol' Amerikaans spreker, die de wereld over reist en overal op conferenties spreekt. Maar hij heeft geen 'bediening' die zijn naam draagt, houdt niet van megakerken en hij toont zich kritisch ten opzichte van zijn medechristenen. Hij schrijft boeken, maar die stelt hij gratis beschikbaar op het internet. ,,En ik rijd een twaalf jaar oude auto. Eigenlijk vind ik zelf ook niet dat ik op een Amerikaan lijk.''
Misschien nog wel opvallender: deze en volgende week is Washer in Nederland, om reformatorische jongeren - en ouderen - toe te spreken. Hoewel hij qua voorkomen en taalgebruik niet aansluit bij de reformatorische wereld - sterker nog: hij is kritisch over de kledingcodes die daar gelden - sluit zijn boodschap van afkeer van de zondige wereld behoorlijk aan bij die van bevindelijk-gereformeerden.
Toen Paul Washer in 2002 in Alabama als evangelist een zaal vol christelijke jongeren toesprak, wist hij nog niet dat deze toespraak zijn leven zou veranderen. Hij houdt zijn toehoorders voor dat één angst hem 's nachts wakker houdt: dat over honderd jaar de meerderheid van de aanwezige jongeren in de hel zal zijn. ,,Velen die Jezus Christus hebben beleden als Heer de eeuwigheid in de hel zullen doorbrengen.''
Hij doelde op mensen die in hun kerk te horen hebben gekregen dat het bidden van een simpel gebed met de vraag of Jezus in je hart wil komen, genoeg is om in de hemel te komen. Hij noemde dat ,,de grootste ketterij van het Amerikaanse christendom''. ,,Je vindt die gedachte nergens in de Schrift, of in de kerkgeschiedenis. Dit is iets van de laatste vijftig jaar. De Bijbel zegt dat alleen geloof in Jezus Christus, gevolgd door berouw en het afkeren van de zonde en een groeien in heiligheid je kunnen redden'', hield hij de jongeren voor.
Britney Spears
Washer voerde in Alabama een ronduit calvinistisch pleidooi voor levensheiliging en soberheid. ,,Als christen moet je niet willen lijken op Britney Spears. Je moet je afkeren van de wereld.''
Hij werd onderbroken door applaus, en zei: ,,Ik weet niet waarom jullie klappen, want ik heb het over jullie. Ik ben hier niet gekomen om 'amen' te horen of te worden toegejuicht, ik maak me zorgen over jullie.''
Direct na zijn toespraak kreeg Washer, oud-zendeling in onder meer Peru, al kritiek van de organisatoren. Ze vonden hem te scherp, te confronterend. De kritiek verstomde echter, en twee jaar lang hoorde hij weinig meer over de toespraak.
,,Totdat, op een dag, mijn kantoor werd overspoeld met mailtjes en telefoontjes van mensen van over de hele wereld, die te kennen gaven tot bekering te zijn gekomen na het bekijken en beluisteren van mijn toespraak.''
Het bleek dat iemand een videoregistratie daarvan onder de naam 'Shocking Youth Message' (schokkende boodschap voor jongeren) op de filmpjeswebsite Youtube had gezet, en dat die al duizenden keren was bekeken. Inmiddels zwerven er honderden versies van deze toespraak op het internet. En wordt Washer wereldwijd uitgenodigd om zijn boodschap van radicale bekering en levensheiliging te komen verkondigen.
,,Het simplisme van het Amerikaanse christendom is soms echt stuitend'', zegt hij tijdens een gesprek in Ambt Delden, waar hij dit weekend spreekt op een uitverkochte conferentie van stichting HeartCry, van evangelist Arjan Baan. Deze organisatie richt zich, onder meer met jongerenavonden, op geestelijke verdieping in de reformatorische gezindte.
,,Met het beantwoorden van drie vragen ben je in de gemiddelde Amerikaanse kerk al christen'', legt Washer uit. ,,Ben je een zondaar? Ja. Wil je graag naar de hemel? Ja. Bid je mee of Jezus in je hart wil komen? Ja? Dan heb je het eeuwige leven.''
Hij herinnert zich een kerkdienst uit zijn geboortedorp, waar een dertigjarige jongen die misdaden had gedaan, drugs had gebruikt en daarin had gehandeld, werd begraven. ,,Het stond als een paal boven dat hij in zonde leefde. En wat zei de voorganger? Prijs de Heer, want toen hij negen was heeft hij een gebedje gedaan en gevraagd of Jezus in zijn hart wilde komen. Dus we mogen weten dat hij nu in de hemel is.''
Washer kan deze benadering van bekering niet rijmen met wat hij leest in de Bijbel. ,,Een christen hoort een geheiligd leven te leiden, te breken met de zonde en te groeien in de vruchten van de Geest.''
Hij houdt onder meer de evangelicale kerkgroeibeweging ervoor verantwoordelijk dat de kerk ,,niet meer op principes van het Woord, maar op principes van het vlees is gebaseerd''. ,,Je ziet voorgangers van nieuwe kerken eerst aan de ongelovigen in de buurt vragen wat voor kerk zÃj willen, om vervolgens op basis van hun wensen een gemeente te stichten. Dat kan niet anders dan een wereldse kerk worden.''
Van onder meer Bill Hybels van de Willow Creek-kerk is bekend dat hij zo zijn megakerk is begonnen. Washer: ,,Het gaat er niet om dat wij relevant zijn voor de wereld. Juist niet. Het evangelie staat tegenover deze wereld. Je moet het Bijbelse evangelie verkondigen, zelfs als niemand dat wil horen.''
Washers eigen kerk - eerst een ,,erg actieve baptistengemeente waarbij de voorganger alle methodes en programma's inzette om mensen erbij te krijgen'' - ging een paar jaar geleden 'om' en richtte zich naar de door hem gepropageerde principes. ,,Dan heb ik het onder meer over: zo preken dat mensen aan hun zonden worden ontdekt, een Bijbelse vorm van leiderschap, dus met ouderlingen en diakenen en het toepassen van kerkelijke tucht als mensen in zonde leven.''
Washer wordt in Amerika door sommigen versleten voor streng, dogmatisch en hypercalvinistisch. Op bezoek hier in Nederland, waar hij deze week onder meer sprak tijdens een avond op Urk, heeft hij gezien dat sommige - reformatorische - christenen hier nóg strenger zijn. ,,Die nodigen niet tot het evangelie, maar richten zich bijna volledig op zondebesef.''
Daarin kan hij zich niet vinden. ,,Ik geloof, met Spurgeon, in een ruime nodiging, in een warm calvinisme.''
Het viel hem in dezelfde kringen ook op dat er in Nederland een cultuur van zwarte pakken heerst onder voorgangers. Als de fotograaf zich aandient om een portret van hem te maken, vraagt hij verschrikt: ,,Zal ik een jasje aan trekken? Stellen mensen dat op prijs?''
Hij vertelt dat hij normaal gesproken liefst in een spijkerbroek loopt. ,,Zolang je kleding niet sensueel, extravagant of overdreven luxe is, is die Bijbels verantwoord. Veel ingewikkelder zou je het niet moeten maken. Christen-zijn zou moeten gaan over het vertegenwoordigen van de liefde van Christus, niet over het strikt volgen van regels.''
Bron: Nederlands Dagblad, 31 mei 2008
