De strikken van de duivel

De strikken van de duivel door onze redacteur Reina Wiskerke Welke ouder zou het niet willen: jongeren die 's avonds ongure hangplekken voorbijrijden op weg naar een gedegen studieavond over Christus' verlossingswerk. Voor vreemden in Jeruzalem - Nederland zit er inmiddels vol mee - zal het daarom onbegrijpelijk zijn dat leidinggevenden in de Gereformeerde Gemeenten de animo voor zulke studieavonden zorgwekkend vinden. De leidinggevenden zelf, maar ook de betrokken jongeren, vinden echter dat het om iets heel wezenlijks gaat. Het rumoer rond de jongerenavonden betreft een geestelijk strijd die al lang in de Gereformeerde Gemeenten woedt. En, zoals de kerkgeschiedenis heeft uitgewezen, een geestelijke strijd heeft heel praktische kantjes. De bezorgde voorgangers schrijven in De Saambinder niet meer onder eigen naam. Ze laten zich als collectief kennen onder de noemer 'redactie'. De deelnemers aan de jongerenavonden willen alleen op de rug gefotografeerd worden. Het gaat allemaal om zogeheten reformatorische jongerenavonden die sinds twee jaar worden georganiseerd in Hardinxveld-Giessendam, Barneveld en Wierden. De sprekers, predikanten of evangelisten, komen uit hervormde of christelijk-gereformeerde kring, en niet echt uit de Gereformeerde Gemeenten. Het verantwoordelijke comité denkt dat jongeren op veel geloofsvragen, vooral over de toe-eigening van het heil in Christus, geen helder antwoord krijgen. Het nodigt daarom sprekers uit die ,,de Christus in het Evangelie onvoorwaardelijk aanbieden''. De organisatoren hebben hun motieven al toegelicht in verschillende kranten. Hun website vermeldt nu dat ze geen interviews meer geven om ,,polarisatie te voorkomen''. In geding is de visie op wedergeboorte en bekering, op verbond en verkiezing. De Gereformeerde Gemeenten hebben hierover in 1931 een uitspraak gedaan waarmee ze zich onderscheiden van andere afgescheiden gereformeerde kerken. De synode-uitspraak bevestigt hun overtuiging dat het genadeverbond staat 'onder de beheersing van de uitverkiezing'. De grote nadruk op het uitverkiezend werk van God maakt de mens passief, tekende prof. dr. ir. J. Blaauwendraad enkele jaren geleden bij deze synode-uitspraak aan. Als lid van een Gereformeerde Gemeente kritiseerde hij in twee boeken ,,de standenprediking''. Van de kansel zou worden uitgedragen dat een kerkmens tal van stadia in zijn geloofsleven moet doormaken, voordat hij kind van God mag heten. De weg naar de wedergeboorte en de wedergeboorte zelf krijgen veel meer aandacht dan het geloof, stelde Blaauwendraad. Hij kreeg geen gehoor bij de gevestigde orde en heeft inmiddels zijn kerkverband verlaten om hervormd te worden. De stroming waaraan hij stem gaf, bestaat echter nog steeds in de Gereformeerde Gemeenten. De animo voor de jongerenavonden is daar een uiting van. Leidinggevenden zien de avonden als een aanval om jongeren weg te trekken bij de rechte prediking. De identiteit van hun kerken is in het geding en, zo menen ze, het zielenheil van hun schapen. Afgelopen weken hebben ze daarom in vier artikelen in kerkblad De Saambinder uiteengezet wat er fout is aan de toespraken op de jongerenavonden. Ze vrezen dat jongeren te snel naar Christus worden geleid, met mogelijk een schijngeloof als resultaat. Er moet volgens de heersende leer in de Gereformeerde Gemeenten eerst 'plaatsmakend werk' zijn: confrontatie met Gods wet, en de onmacht om die te houden. De worstelende mens moet in een toestand komen waarin hij als het ware de aanklager wordt van zichzelf: 'Ik ben doemwaardig en God zou er goed aan doen mij in het eeuwige vuur te werpen.' Je zondestaat moet je nood worden en als het gewerkt mag zijn door de Heilige Geest zal vroeg of laat het wonder van de wedergeboorte aan je geopenbaard worden. Deze visie op bekering maakt mensen lijdelijk, zegt de stroming die hiertegen ingaat. Omgekeerd klinkt het verwijt van arminianisme: het heil in Christus wordt aangeboden alsof je het op eigen kracht kan grijpen. De weerstand tegen de jongerenavonden zal zeker te maken hebben met angst om controle te verliezen: in de Gereformeerde Gemeenten is het niet gebruikelijk dat jongeren zich bezinnen buiten de leiding van ambtsdragers om. Ten diepste gaat het evenwel om vrees voor de strikken van de duivel. Dat maakt het voor betrokken partijen zo moeilijk om samen verder te komen. De kans op verdergaande polarisatie is groot. (4 oktober 2002) ©Nederlands Dagblad
Nieuwsberichten

Soms komt Heart Cry in het nieuws zonder dat we hiervan op de hoogte zijn. Mail ons gerust als je iets tegenkomt. Mail het naar info@heartcry.nl.

286