menu
”Wij lezen ergens een aardig verhaal van de heilige Antonius, die verbleef in de woestijn en daar een zeer streng en eerbaar leven leidde, zoals niemand dat in die tijd deed. Tot hem kwam een stem uit de hemel, die sprak: ’’Antonius, u bent niet zo volmaakt als een schoenlapper, die in Alexandrië woont”. Toen Antonius dit hoorde stond hij onverwijld op, nam zijn staf en ging op weg, totdat hij in Alexandrië kwam, waar hij de schoenlapper vond. De schoenlapper stond verbaasd toen hij zag, dat zulk een eerbiedwaardige vader zijn huis binnentrad. Daarop zei Antonius tot hem: ’’Vertel mij eens uw gehele levensgedrag en hoe u uw tijd doorbrengt”. ’’Meneer”, zei de schoenlapper, ”wat mij aangaat: goede werken heb ik niet, want mijn leven is maar eenvoudig en sober, ik ben maar een arme schoenlapper. Wanneer ik ’s morgens opsta, dan bid ik voor de gehele stad, waarin ik woon, in het bijzonder voor zulke buren en arme vrienden, die ik heb. Daarna zet ik mij aan de arbeid, waaraan ik de gehele dag besteed, om in mijn levensonderhoud te voorzien, en ik onthoud mij van elke bedriegerij, want niets haat ik zozeer dan het plegen van bedrog. Daarom, als ik iemand een belofte doe, dan houd ik die en ik vervul haar getrouw, en zo breng ik op een povere wijze mijn tijd door met mijn vrouw en kinderen, die ik leer en onderricht, voorzover mijn verstand mij daartoe in de gelegenheid stelt, om God te dienen en te vrezen. Daarin bestaat, kort gezegd, mijn eenvoudig leven”.
In dit verhaal ziet u hoe God diegenen liefheeft, die hun roeping vervullen en die oprecht leven zonder enig bedrog in hun doen en laten. Deze Antonius was een groot en heilig man en toch werd deze schoenlapper even goed geacht bij God als hij.”