menu
Er is waarschijnlijk nooit een christen geweest die meer heeft moeten lijden dan Adoniram Judson, de eerste Amerikaanse zendeling. Hij werd geboren in 1788, trouwde in 1812 met Ann Hasseltine en samen vertrokken ze al snel daarna richting India. Daar aangekomen, kwamen ze erachter dat de overheid hen niet toestond er te blijven. Het was William Carey die hen toen wees op de geestelijke nood die er was in Birma (het huidige Myanmar). Hij waarschuwde hen echter voor de tegenslagen die ze zouden kunnen verwachten en vertelde over een priester die was toegetakeld met een ijzeren moker totdat hij krankzinnig was geworden. Het jonge echtpaar had hun besluit echter genomen.
Het eerste wat hen te doen stond was het aanleren van het Birmees. Dit bleek een nachtmerrie te zijn. Het was alsof woorden zich eindeloos uitstrekten tot zinnen en zelfs hele paragrafen. Adoniram leerde het Birmees op de moeilijkst mogelijke manier – door naar dingen te wijzen en de klank van het woord erbij te leren. Net als het voor Carey zwaar was geweest in India, zo was het voor Adoniram en Ann misschien nog wel zwaarder. Niet lang nadat ze aangekomen waren, werd Ann erg ziek. Toen stierf hun kleine jongen. En terwijl Adoniram zich pijnigde op de Birmese taal, begonnen zijn ogen hem enorme hoofdpijn te bezorgen. Ondanks de pijn bleef hij ononderbroken doorgaan. Drie jaar na ankomst in Rangoon had hij een Birmees-Engelse grammatica klaar.
Zodra Adoniram de taal onder de knie begon te krijgen, ging hij het evangelie verkondigen. Tot zijn teleurstelling hadden de mensen echter teveel angst voor de overheid om naar hem te luisteren. De gezondheidsproblemen van Ann bleven aanhouden. Voor een poosje werd ze wel beter, maar het tropische klimaat deed haar gezondheid snel weer achteruit gaan. Uiteindelijk werd haar verteld dat de enige kans om te overleven was dat ze voor langere tijd terug zou gaan naar Amerika. Ze ging terug, maar Adoniram bleef doorgaan met zijn werk in Birma.
Het duurde twee en een half jaar voordat hij zijn vrouw weer terugzag. Maar al snel na haar aankomst werd Adoniram gearresteerd op verdenking van spionage. De Britten waren zojuist Birma binnengevallen en iedere blanke was verdacht. Hij werd in de gevangenis gegooid. Hoewel hij al enige jaren in Birma had doorgebracht, had niets hem kunnen voorbereiden op wat hij daar zou meemaken. “Mijn maag kromp ineen van de stank van die smerige plaats (…) De vloer was bedekt met rottende dieren, menselijk vuil en het helse sap van de betelnoot die gepruimd werd door de misschien wel meer dan duizend gevangenen.” Meer dan twee jaar verbleef Adoniram in deze gevangenis, in leven gehouden door het eten van ongedierte. Gedurende die jaren bleef zijn geliefde Ann elke overheidsbeambte die wilde luisteren lastig vallen om haar echtgenoot vrij te krijgen. Toen hij uiteindelijk vrij kwam, trof hij haar uitgemergeld van de doorstane ellende thuis aan. Ze was nabij de dood. Hij verpleegde haar en ze herstelde weer, maar al snel had ze een terugval. Op zevenendertig jarige leeftijd overleed Ann Judson.
Adoniram was gebroken van verdriet. Hij wierp zichzelf fanatiek op zijn werk en bracht zich tot op het randje van krankzinnigheid. Toen stierf ook zijn derde kind. Hij bleef zichzelf echter meedogenloos voortdrijven. Hij werkte aan de Birmese vertaling van de Bijbel, preekte bij elke gelegenheid en schreef traktaten in het Birmees. Intussen werkte hij nog steeds maar met een handjevol gelovigen. Maar toen, na zestien jaar in Birma verbleven te hebben, begonnen er plotseling mensen tot geloof te komen! Even leek het alsof hij niets meer fout kon doen. Mensen kwamen hem opzoeken om te horen over de redding door Jezus Christus. Adonirams traktaten werden door heel Birma verspreid. In deze tijd arriveerde ook een ander zendingsechtpaar, maar de man ervan stierf al spoedig. Drie jaar later trouwde Adoniram met Sarah Boardman, de weduwe.
Na tweeëntwintig jaar werken in Birma ontwikkelde Adoniram een snijdende pijn in zijn keel die daar voor de rest van zijn leven zou blijven. Het tropische klimaat had zijn longen en keel sterk aangetast. Omdat hij tegen zijn zin het preken moest opgeven, wijdde hij zich aan de kolossale taak om een Birmees woordenboek te maken. Dit zou van onschatbare waarde blijken te zijn voor de zendelingen die hem zouden volgen in dit harde, vergeten land.
Na tien jaar huwelijk, ze hadden inmiddels verschillende kinderen gekregen, bezweek ook zijn tweede vrouw door ziekte. Ook dit keer begroef Adoniram zijn verdriet in zijn werk. Onvermoeid ging hij zo vijf jaar door, tot op zesenzestig jarige leeftijd de gehavende, oude zendingsveteraan uiteindelijk Thuis kwam en daar groot loon mocht ontvangen. Adoniram Judson heeft veel geleden omwille van Christus. Het verlies van geliefden, voortdurende aanvallen door ziekte, verliezen en vervolging achtervolgden hem heel zijn leven. Maar zijn leven dat hij gaf, was tot zegen voor duizenden die hierdoor tot Christus konden komen.
