menu
n de tijd van felle vervolging onder Stalin wer den in de Sovjet-Unie regelmatig openbare bij eenkomsten gehouden om de godsdienst, de Kerk en de priesters belachelijk te maken. Op een keer werd de bevolking van een stad bijeengeroepen op een groot plein. Daar werd vanaf een podium het publiek toegesproken door een welbespraakte 'geleerde atheist, die heel wat bewijzen scheen te hebben tegen de Bijbel, God en de geestelijkheid
De schare had zwijgend geluisterd. Maar toen de plaatselijke priester naar voren werd geroepen om op deze knappe redevoering te antwoorden steeg er een onrustig gemompel op. De spanning was te snijden, de stilte voelbaar. Wat was hier tegen in te brengen? We zullen nooit weten wat er in het hart van dezem an omging - zijn angst, zijn vrees, zijn gebed... Maar eindelijk klonk zijn stem. De luidsprekers schalde het geluid niet alleen over de menigte maar ook over een groot deel van de stad: "Christos Voskres!", Christus is opgestaan!
Een ogenblik bleef het doodstil. Een siddering ging door de menigte en toen barstte het los, eenparig en krachtig, als een vlammend getuigenis tot de priester én tot de atheïstische aanklager: "Vojistino Voskres!", de Heer is waarlijk opgestaan!
Dat was een slechte dag voor de atheïstische propaganda in Rusland. Het was bijna 2000 jaar geleden ook een slechte dag voor de godsdienstige leiders in Jeruzalem, omdat ze de soldaten veel geld moesten geven om hen een leugen te laten vertellen (Matthéüs 28:12, 13). Het was ook een slechte dag voor de bewakers die dodelijk bevreesd' waren (Matthéüs 28:4).
Maar het was vooral een slechte dag voor de duivel, want als hij dit geweten had, zou hij 'de Here der heerlijkheid niet gekruisigd hebben' (1 Korintiërs 2:8).