menu
Je weet dat je liefde echt is als jij voor anderen voelt wat Catherine Lawes voor de gevangenen in de Sing Sing-gevangenis voelde.
Toen haar man Lewis daar in 1921 cipier werd, was Catherine de jonge moeder van drie dochters. Iedereen waarschuwde haar om nooit een voet binnen de gevangenis te zetten, maar ze schonk geen aandacht aan hun woorden. Bij het eerste beste basketbaltoernooi dat er werd gehouden, kwam ze eropaf, de drie meisjes in haar kielzog, en ging tussen de gevangenen op de tribune zitten.
Ze heeft ooit gezegd: ‘Mijn man en ik zullen voor deze kerels zorgen en ik geloof dat zij voor mij zullen zorgen! Ik hoef nergens bang voor te zijn.’
Toen ze hoorde dat een veroordeelde moordenaar blind was, leerde ze hem braille, zodat hij kon lezen. Op een gegeven moment ontdekte ze dat sommige gevangenen slechthorend waren en ze leerde hun gebarentaal, zodat ze konden communiceren. Zestien jaar lang verzachtte Catherine Lawes de harde harten van de Sing Sing-gevangenen. In 1937 kreeg de wereld te zien wat het verschil is dat door echte liefde wordt gemaakt.
De gevangenen wisten dat er iets mis was toen Lewis op een ochtend niet op zijn werk kam. Algauw verspreidde zich toen het bericht dat Catherine was omgekomen bij een verkeersongeluk. De volgende dag werd haar lichaam thuis opgebaard, op één kilometer afstand van de gevangenismuren.
Toen de dienstdoende cipier ’s morgens vroeg voorbijliep, zag hij een grote menigte bij de hoofdingang. Alle gevangenen verdrongen zich tegen het prikkeldraad. Betraande ogen. Ernstige gezichten. Niemand sprak. Niemand bewoog. Ze waren naar de plek gegaan waar ze het dichst bij de vrouw stonden die hun liefde had gegeven.
De cipier nam een opmerkelijk besluit. ‘Oke mannen, jullie kunnen gaan. Zorg dat je voor de avond terug bent.’
Dit waren Amerika’s zwaarste criminelen: moordenaars, overvallers. Dit waren mannen die voor de rest van hun leven door de straat waren opgeborgen. Maar de cipier deed de poort voor hun open en zonder begeleiding of bewaking liepen ze naar het huis van Catherine Lawes om haar de laatste eer te bewijzen. En ze kwamen terug. Allemaal.
Een paar regendruppels richten een bloemensteel op. Een paar druppels liefde kunnen een leven veranderen.
Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest, en gij hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen.
Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Heere! wanneer hebben wij U hongerig gezien, en gespijzigd, of dorstig, en te drinken gegeven?
En wanneer hebben wij U een vreemdeling gezien, en geherbergd, of naakt en gekleed?
En wanneer hebben wij U krank gezien, of in de gevangenis, en zijn tot U gekomen?
En de Koning zal antwoorden en tot hen zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan. Mattheus 25: 36-40