menu
WANNEER HET MIDDEL EEN DOEL WORDT
“Want bij U is de bron van het leven.” (Psalm 36:10a)
Er was eens heel lang geleden een heel klein dorpje in de Zwitserse Alpen. Dit dorpje had ernstige problemen. De bron die het dorp voorzag van water kwam droog te staan. De mensen begonnen in paniek te raken. Er was wel een rivier in de buurt maar die stroomde in de diepte van de bergkloof. En dus kon niemand het water bereiken. Het was middenin de zomer en de sneeuw op de bergen was al tijden geleden gesmolten.
Maar er was wel een andere bron met voldoende water aan de andere kant van de kloof tegenover het dorpje. Een creatieve jongen bedacht een oplossing. Hij bouwde een brug over de kloof naar de overkant. De dorpelingen waren enorm opgetogen. Onmiddellijk vormden ze een rij en begonnen emmers door te geven. En na enige tijd was er weer voldoende water in het dorp. Deze brug was natuurlijk van cruciaal belang voor het dorpje. Hij was hun levensbron.
Ze toonden respect voor de brug. Ze noemden hem naar de bouwer en schilderden hem prachtig goud. De brug werd met glinsterende slingers versierd. Ook waren er op straat miniatuurbrugjes te koop, die vervolgens als ketting voor het raam gehangen werden. Er werd een commissie ingesteld ter ere van de brug. Alleen bepaalde mensen kregen toestemming om op de brug te lopen, en dan op bepaalde dagen en op voorwaarde dat ze speciale kleding droegen. De brugwachter werd de meest gerespecteerde en geëerde persoon op de berg. Niemand kon de brug bekijken of oversteken zonder zijn toestemming.
Helaas was er ruzie ontstaan binnen de commissie. Ze waren het niet eens of er een luifel boven de brug gebouwd moest worden. En daarom werd de brug tijdelijk gesloten tot er een besluit genomen was. Het gevolg was dat veel dorpelingen stierven van de dorst, terwijl de mensen nog aan het discussiëren waren.
(Uit ‘In Gods werkplaats’, Max Lucado)